ایمنی کابل یک نگرانی کلیدی در صنایع مختلف است، به خصوص وقتی صحبت از علامتگذاری کابلهای برق کمدود و بدون هالوژن میشود. کابلهای کمدود بدون هالوژن (LSHF) به گونهای طراحی شدهاند که در صورت آتشسوزی، انتشار دود و گازهای سمی را به حداقل برسانند و این امر آنها را به گزینهای ایمنتر برای فضاهای محصور یا پرجمعیت تبدیل میکند. شناسایی این کابلها برای اطمینان از ایمنی و انطباق نصب برق شما بسیار مهم است. بنابراین چگونه سیمهای مقاوم در برابر شعله بدون هالوژن کمدود را شناسایی کنیم؟ در ادامه، شما را با روش شناسایی سیم مقاوم در برابر شعله بدون هالوژن کمدود آشنا خواهیم کرد.
۱. روش سوزاندن سطح عایق. لایه عایق باید بدون فرورفتگی آشکار اتو شود و اگر فرورفتگی زیادی وجود داشته باشد، نشان میدهد که ماده یا فرآیند مورد استفاده در لایه عایق معیوب است. یا با فندک کباب کنید، در شرایط عادی نباید به راحتی مشتعل شود، لایه عایق کابل پس از مدت طولانی سوختن هنوز نسبتاً کامل است، هیچ دود و بوی تحریککنندهای وجود ندارد و قطر آن افزایش یافته است. اگر به راحتی مشتعل میشود، میتوانید مطمئن باشید که لایه عایق کابل از مواد بدون هالوژن با دود کم (به احتمال زیاد پلی اتیلن یا پلی اتیلن شبکهای شده) ساخته نشده است. اگر دود زیادی وجود داشته باشد، به این معنی است که لایه عایق از مواد هالوژنه استفاده میکند. اگر پس از مدت طولانی احتراق، سطح عایق به طور جدی ریخته شود و قطر آن به طور قابل توجهی افزایش نیابد، نشان میدهد که هیچ فرآیند اتصال عرضی تابشی مناسبی انجام نشده است.
۲. روش مقایسه چگالی. بر اساس چگالی آب، ماده پلاستیکی در آب قرار میگیرد. اگر فرو برود، پلاستیک از آب چگالتر است و اگر شناور شود، پلاستیک از آب چگالتر است. این روش را میتوان در ترکیب با روشهای دیگر استفاده کرد.
۳. شناسایی خط تولید عایق ضد حریق بدون هالوژن و کم دود با خیساندن در آب گرم. هسته سیم یا کابل در آب گرم با دمای ۹۰ درجه سانتیگراد خیسانده میشود، معمولاً مقاومت عایق به سرعت کاهش نمییابد و بالای ۰.۱ مگا اهم بر کیلومتر باقی میماند. اگر مقاومت عایق حتی به زیر ۰.۰۰۹ مگا اهم بر کیلومتر کاهش یابد، نشان میدهد که از فرآیند اتصال عرضی تابشی مناسب استفاده نشده است.
زمان ارسال: ۱۹ آگوست ۲۰۲۴